A staat voor Atlantis

“Een dromerige boodschap over de zin van het leven ...” Wat is dat toch met Atlantis? Waarom zijn zoveel mensen geïnteresseerd en gefascineerd? Bestond dit droomparadijs echt en waarom ging Atlantis ten onder?

Tante Olga, de bekende ontdekkingsreiziger van Atlantis, zou de antwoorden weten. Tante Olga is overleden. Haar nicht, de succesvolle makelaar Greta Reibach, is alleen geïnteresseerd in de snelle overname van haar erfgoed: Het huis van tante Oiga. Helaas moet ze de erfenis delen met haar verachte neef, politieagent Martin Knolle. En tante Olga maakte een voorwaarde: Greta en Martin moeten een nacht samen doorbrengen in dit huis. Die avond komt het hele huis in beweging en daarmee de twee gasten. Je ontdekt een boek vol puzzels, waarvan de oplossingen leiden tot nieuwe puzzels. Zo lokt tante Olga haar erfgenamen op vreemde paden door het hele huis, en geleidelijk komen Greta en Martin steeds dichter bij de mythe van Atlantis. In een wellustige en atmosferisch dichte productie traceren ze de fouten en verwarringen van interpersoonlijke gevoelens en nemen ze de kijkers mee in een bizarre wereld. Niet zozeer het doem-aspect van Atlantis staat op de voorgrond, maar eerder de utopische inhoud van de levenswijzen van de Atlantiërs. Het gaat om utopieën en hoop.

Geregisseerd door: Rotraut de Neve
adjunct-directeur: Ulrike Grade
Waarnemend: Susan Keiper en Dieter Hinrichs
Samenstelling: Dieter Hinrichs en Sebastian Venus
Het ontwerp van het stadium: Michael Olsen en Oliver Herbolzheimer